Oddawanie moczu jest podstawowym sposobem eliminacji z organiz­mu rozpuszczalnych w wodzie substancji chemicznych oraz ich metabolitów. Glifosat jest rozpuszczalny w wodzie, a ludzkie nerki filtrują jego zawartość obecną w krwiobiegu przed jej wydaleniem z moczem.

Człowiek usuwa glifosat z organizmu szybko [1], więc po kilku dniach pozostaje go bardzo niewiele. Proces ten dotyczy również substancji chemicznych naturalnie występujących w żywności. Ta wiedza pozwala naukowcom badać [2] zmiany składu chemicznego moczu po spożyciu określonych rodzajów żywności.

Pomiary [3] metabolitów kofeiny w wodzie ściekowej rzeczywiście pozwalają oszacować spożycie kofeiny w danej populacji.

Glifosat i inne pestycydy mogą być obecne w żywności na niskich poziomach zwanych pozostałościami. Organy regulacyjne ustalają maksymalną dopuszczalną ilość każdego pestycydu poprzez określenie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości (NDP).

NDP oznacza najwyższy dopuszczalny poziom pozostałości pesty­cy­dów, który jest zgodnie z prawem tolerowany w (lub na) żywności i uprawach. NDP pozwala określić: 1) czy dana żywność może zostać wprowadzona do sprzedaży, 2) czy rolnicy postępują zgodnie z instrukcjami na etykietach produktów oraz 3) górną granicę narażenia na pestycydy danej populacji.

Niemiecka organizacja pozarządowa BUND zajmująca się ochroną środowiska naturalnego (Association for Environment and Nature Protection – niemiecki oddział organizacji Friends of the Earth) przeprowadziła badanie zatytułowane „Determination of Glyphosate Residues in Human Urine Samples from 18 European Countries”, w którym analizowano pozostałości glifosatu w ludzkim moczu na podstawie próbek pobranych od obywateli 18 krajów Europy.

Większość badanych próbek (56,1%) nie zawierała wykrywalnych poziomów glifosatu. Najwyższy poziom pośród próbek, które zawiera­ły jego wykrywalne ilości, nie przekraczał 2 mikrogramów na litr (dwa na miliard) – odpowiadał dawce ponad 1000 razy niższej niż ta, którą Unia Europejska uznaje
za dopuszczalne dzienne spożycie (0,3 mg/kg masy ciała dziennie) oraz ponad 3000 razy niższej niż równoważna wartość podawana przez Światową Organizację Zdrowia (1,0 mg/kg masy ciała dziennie).

Wartości podane przez Europejska Agencja Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) oraz Światową Organizację Zdrowia (WHO) to ryzyko, które może występować każdego dnia w życiu człowieka, ale nie stanowić zagrożenia dla jego zdrowia. Samo wykrycie glifosatu lub innych substancji chemicznych w moczu człowieka nie jest równoznaczne z zagrożeniem dla zdrowia [5].